Boso Jowo : Wayang

Para pandherek agama islam wonten ing Indonesia dipunsebaraken inggih punika kanthi labuh labetipun para walisanga. Anggenipun nyiaraken agami islam, para ulama mboten ngginakaken  cara peperangan utawi peksan ananging mawi cara nglebetaken islam wonten ing seni budaya, adat istiadat, ugi tradisi masyarakat. Salah satunggaling bukti ingkang  tasih dumugi sak menika inggih menika “wayang”.

Wayang dipunginakaken sunan kalijaga kagem media dakwah islam wonten ing zaman walisongo. Kejawi dados panglipur ugi wonten cariyos ingkang baku, lan ugi dados media komunikasi lan sedaya babagan pagesangan, sahinggo saged ndidik masyarakat wonten ing babagan kepribadian, kearifan, kewicaksanan, lan sanes-sanesipun.

Dedeg piyadegipun mratelakaken watak wayang punika piyambak. Salah satunggaling conto inggih punika “buta cakil” ingkang kagungan watak iri, dengki, jahil, praupaning abang branang perlambang seneng duka, netranipun sipit mratelakaken kirang bloko (terbuka), tutukipun ombo mratelakaken priyayinipun sombong, demen ngendikan ingkang mboten sae, suantenipun alit gagap, padharanipun mblendhing seneng usil ngganggu dening liyan.

Kosok wangsulipun inggih menika “bimo” ingkang dedegipun inggil ageng, gagah prakosa, ingkang mratelakaken pantang mundur, tegas, lan prasaja. Praupanipun ndingkluk cemeng mratelakaken sifat saestu jujur kalem, sederhana lan sanesipun.

Pagelaran wayang tansah kairing piranti gamelan. Gamelan dipun ciptakaken dening sunankalijaga. Wonten ing riwayat gamelan ingkang kawitan dipun damel lan dipun unggalaken wonten ing pembangunan mesjid demak. Gamelan kolowau saking para wali dipun paring asma, bonang, saron, kempul, kenong, peking, kendhang, genjur, rebab, lan sapanunggalipun.

Source : Tugas bahasa jawa Ghea Adhiasmara Putri